Честит нека е Денот на театарот. Мојата засекогаш неостварена желба и една од моите најголеми љубови. Една од причините зошто почнав да пишувам романи, а своевремено и драми, беше токму тој. Кога веќе не можев да ги глумам ликовите, барем преку перото да ги доживеам. Така можам да бидам се што ќе посакам.
Да се биде некој друг, да се ставиш во туѓа кожа, да ги почувствуваш туѓите емоции е едно неверојатно, но макотрпно патешествие.
Театарот е место кое ја заслужува нашата целосна почит. Затоа следен пат кога ќе одите таму, молчете и уживајте во претставата. Актерите се таму за нас, а вие како им враќате на нивниот труд? Со гласно зборување, дофрлување, смеење, коментирање, шушкање, негасење телефон… чиниш на кафе сте отидени, место на претстава.
Тоа се часови и часови работа, тоа се денови во учење реплики, тоа се проби во недели. Тоа е ставење маска и изолација од светот, дури и кога им е најтешко на актерите, кога душата им плаче или кога глумат дека се „тажни“, а се најсреќни на сиот свет. Тоа е ставење завеса меѓу нас и нив. И преточување во ликот.
И накрај да добијат „охоо…“, „ехе…“, дрн-дрн јариња, дебатирања, сликања, снимања…
Сликам и снимам концерти, но никогаш претстави. Тоа е највозвишеното нешто што може да се доживее. И секоја претстава е уникатна, без разлика на сценариото. Нивните потези и импровизации се секогаш различни.
Како општество целосно сме несвесни за нашите постапки, за нашата некултура и немањето манири. Несвесни сме колку со нашето однесување можеме да ја загрозиме туѓата внимателност и претпазливост. Душата ја оставаат, целосно ни се предаваат, а ние не знаеме да возвратиме ни со молк. Во ред, насмејте се кога е смешно. Искажете се кога треба да има интеракција. Ама навистина ли е неопходно да искоментирате дека баш таков лик имате дома, па да ширите теории како ќе се разврзе докрај?
Молк. Од нас се бара само молк и уживање. Со изгасен телефон. Со целосно внимание. Ако не ви се оди во театар, не одете. Немојте да го земете местото некому само затоа што сте ја добиле картата гратис или ве поканиле.
Бидете присутни. Бидете во моментот. Ако не знаете каква е претставата, истражете. Можеби ќе сфатите дека не е за вас, и нема да отидете. Ако сте мртви болни, не доаѓајте. Барем репертоарот е постојан. Ќе има прилики.
Затоа луѓе мои, уживајте и почитувајте ги даските што живот значат. Нека ни е честит!
насловна фото: МНТ
© Текстот е во целосна сопственост на ZENANAZENA.COM, забрането е било какво копирање или реемитување на текстот без наведување на изворот.
